Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Με κρατάς ανάμεσα στα δάχτυλά σου κι ονειρεύεσαι… Δεν είναι μόνο η ομορφιά μου που ρουφάς με τα μάτια σου. Ούτε μονάχα η τέχνη που είχαν τα όποια χέρια έφτιαξαν τις χάντρες μου και τις πέρασαν σε μια μεταξωτή κλωστή.
Είναι κι η μουσική που χαρίζω στ’ αυτιά σου. Οι μυστικές μελωδίες της θάλασσας στις κοραλλένιες χάντρες μου. Οι ψίθυροι του κεχριμπαριού, που φέρνουν τις αύρες και τις μυρωδιές πανάρχαιων δασών, που πέτρωσαν τα ρετσίνια τους. Οι ρυθμικοί ήχοι των πετραδιών από τόπους μακρινούς, που έγιναν κι αυτά χάντρες και το τραγούδι τους σου κρατά τώρα συντροφιά…
Κι είναι το χάδι μου… Αυτή η απτή παρουσία στη μοναξιά σου, στη χαρά σου, στη λύπη σου. Παίρνοντας ζεστασιά απ’ την παλάμη σου, σ’ αγγίζω απαλά, γλιστρώ τρυφερά ανάμεσα στα δάχτυλά σου, γλυκαίνω όλες τις στιγμές σου.
Μα πάνω απ’ όλα, γλυκαίνω την ψυχή σου. Αδημονείς, σε υπομονεύω. Αγωνιάς, σε γαληνεύω. Γλεντάς, σου κάνω παρέα. Έχεις καημό, σε παρηγορώ.
Έργο τέχνης και φίλος μαζί. Κομμάτι συλλογής πολύτιμο, μα και συνήθεια καθημερινή που δεν μπορείς να στερηθείς! Είμαι – λες καμιά φορά - το μεράκι σου. Όχι μόνο. Είμαι κάτι παραπάνω απ’ αυτό: Έτσι που έχουμε δεθεί, εσύ κι εγώ, είμαι ένα κομμάτι από τον ίδιο τον εαυτό σου.
Είναι κι η μουσική που χαρίζω στ’ αυτιά σου. Οι μυστικές μελωδίες της θάλασσας στις κοραλλένιες χάντρες μου. Οι ψίθυροι του κεχριμπαριού, που φέρνουν τις αύρες και τις μυρωδιές πανάρχαιων δασών, που πέτρωσαν τα ρετσίνια τους. Οι ρυθμικοί ήχοι των πετραδιών από τόπους μακρινούς, που έγιναν κι αυτά χάντρες και το τραγούδι τους σου κρατά τώρα συντροφιά…
Κι είναι το χάδι μου… Αυτή η απτή παρουσία στη μοναξιά σου, στη χαρά σου, στη λύπη σου. Παίρνοντας ζεστασιά απ’ την παλάμη σου, σ’ αγγίζω απαλά, γλιστρώ τρυφερά ανάμεσα στα δάχτυλά σου, γλυκαίνω όλες τις στιγμές σου.
Μα πάνω απ’ όλα, γλυκαίνω την ψυχή σου. Αδημονείς, σε υπομονεύω. Αγωνιάς, σε γαληνεύω. Γλεντάς, σου κάνω παρέα. Έχεις καημό, σε παρηγορώ.
Έργο τέχνης και φίλος μαζί. Κομμάτι συλλογής πολύτιμο, μα και συνήθεια καθημερινή που δεν μπορείς να στερηθείς! Είμαι – λες καμιά φορά - το μεράκι σου. Όχι μόνο. Είμαι κάτι παραπάνω απ’ αυτό: Έτσι που έχουμε δεθεί, εσύ κι εγώ, είμαι ένα κομμάτι από τον ίδιο τον εαυτό σου.
μολις τσιμπησες ενα κομπολοι δωρο απο εμενα ! τετοια ποιηματα πρεπει να ανταμοιβονται,περιμενε να βγει η παραγωγη μας και απο εβδομαδα στο στελνω....
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχ οκ σε ευχαριστω!!!! πραγματι ειναι πολυ ομορφο!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή