Σάββατο 22 Ιουνίου 2013
Το φατουράν
Γι' αυτό το λόγο, όπως λέει η παράδοση, ένας αιγύπτιος με το όνομα Φατουράν ανάμιξε λεπτή σκόνη καχραμαν μαζί με λιβάνι, μαστίχα, βακελίτη και νέφτι για να φτιάξει ένα νέο υλικό, πιο ανθεκτικό και χρηστικό. Το κεχριμπάρι αυτό ονομάζεται Φατουράν. Σήμερα δεν πωλείται ούτε Καχραμαν ούτε Φατουράν, εκτός κάποιων περιπτώσεων συλλεκτικών κομματιών. Οτιδήποτε καλείται σήμερα με αυτό το όνομα είναι κατά πάσα πιθανότητα απομίμηση.
Επεξεργασία - εμπόριο
Ένα κομμάτι γνήσιου, φυσικού κεχριμπαριού μπορεί να πωληθεί ως έχει, χωρίς καμία επιπλέον επεξεργασία. Τις περισσότερες φορές όμως τα κεχριμπάρια είναι θαμπά η θολά, έχουν πολλά εγκλείσματα που τα σκοτεινιάζουν και δεν δημιουργούν ευχάριστη εντύπωση στους υποψήφιους αγοραστές. Γι' αυτό το λόγο υπόκεινται σε διάφορες επεξεργασίες. Η πιο γνωστή ονομάζεται καθαρισμός (clarification) και επιτυγχάνεται με το "μαγείρεμα" των κεχριμπαριών σε φυσικά ή αυθεντικά έλαια. Με αυτό τον τρόπο απομακρύνονται τα νέφη και αυξάνεται η καθαρότητα των κεχριμπαριών. Τις περισσότερες φορές όμως δημιουργούνται χαρακτηριστικά σπασίματα τα οποία αναφέρονται ως "πούλιες" (sun spangles), "νούφαρα" (lily pads) η "φύλλα νεροκάρδαμου" (nasturtium leaves). Πολλές φορές τα σπασίματα αυτά προκαλούνται σκοπίμως αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι και μερικά φυσικά κεχριμπάρια χωρίς καμία επεξεργασία μπορεί να επιδεικνύουν τέτοια "νούφαρα". Μια άλλη συνήθης επεξεργασία που υπόκεινται τα κεχριμπάρια είναι η βαφή. Συνήθως βάφονται κοκκινωπά ή πρασινωπά για λόγους εμπορικούς. Στην πραγματικότητα, αν αφήσουμε ένα κεχριμπάρι πολλά χρόνια στην ατμόσφαιρα, αυτό θα αποκτήσει μια ερυθρωπή απόχρωση και αυτό προσπαθεί να μιμηθεί η επεξεργασία της βαφής. Ένα διαφορετικό υλικό με το όνομα "κεχριμπαροειδές" (ambroid) είναι πολύ γνωστό στην αγορά και δημιουργείται από μικροσκοπικά κομμάτια κεχριμπαριού που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από μόνα τους στην κοσμηματοποιία. Τα μικρά αυτά κομμάτια λιώνουν και ενώνονται μεταξύ τους σε συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης έτσι ώστε μετά την επαναστερεοποιήση τους να δημιουργούν μεγάλα τεμάχια, κατάλληλα για το εμπόριο.
Γι' αυτό το λόγο, όπως λέει η παράδοση, ένας αιγύπτιος με το όνομα Φατουράν ανάμιξε λεπτή σκόνη καχραμαν μαζί με λιβάνι, μαστίχα, βακελίτη και νέφτι για να φτιάξει ένα νέο υλικό, πιο ανθεκτικό και χρηστικό. Το κεχριμπάρι αυτό ονομάζεται Φατουράν. Σήμερα δεν πωλείται ούτε Καχραμαν ούτε Φατουράν, εκτός κάποιων περιπτώσεων συλλεκτικών κομματιών. Οτιδήποτε καλείται σήμερα με αυτό το όνομα είναι κατά πάσα πιθανότητα απομίμηση.
Επεξεργασία - εμπόριο
Ένα κομμάτι γνήσιου, φυσικού κεχριμπαριού μπορεί να πωληθεί ως έχει, χωρίς καμία επιπλέον επεξεργασία. Τις περισσότερες φορές όμως τα κεχριμπάρια είναι θαμπά η θολά, έχουν πολλά εγκλείσματα που τα σκοτεινιάζουν και δεν δημιουργούν ευχάριστη εντύπωση στους υποψήφιους αγοραστές. Γι' αυτό το λόγο υπόκεινται σε διάφορες επεξεργασίες. Η πιο γνωστή ονομάζεται καθαρισμός (clarification) και επιτυγχάνεται με το "μαγείρεμα" των κεχριμπαριών σε φυσικά ή αυθεντικά έλαια. Με αυτό τον τρόπο απομακρύνονται τα νέφη και αυξάνεται η καθαρότητα των κεχριμπαριών. Τις περισσότερες φορές όμως δημιουργούνται χαρακτηριστικά σπασίματα τα οποία αναφέρονται ως "πούλιες" (sun spangles), "νούφαρα" (lily pads) η "φύλλα νεροκάρδαμου" (nasturtium leaves). Πολλές φορές τα σπασίματα αυτά προκαλούνται σκοπίμως αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι και μερικά φυσικά κεχριμπάρια χωρίς καμία επεξεργασία μπορεί να επιδεικνύουν τέτοια "νούφαρα". Μια άλλη συνήθης επεξεργασία που υπόκεινται τα κεχριμπάρια είναι η βαφή. Συνήθως βάφονται κοκκινωπά ή πρασινωπά για λόγους εμπορικούς. Στην πραγματικότητα, αν αφήσουμε ένα κεχριμπάρι πολλά χρόνια στην ατμόσφαιρα, αυτό θα αποκτήσει μια ερυθρωπή απόχρωση και αυτό προσπαθεί να μιμηθεί η επεξεργασία της βαφής. Ένα διαφορετικό υλικό με το όνομα "κεχριμπαροειδές" (ambroid) είναι πολύ γνωστό στην αγορά και δημιουργείται από μικροσκοπικά κομμάτια κεχριμπαριού που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από μόνα τους στην κοσμηματοποιία. Τα μικρά αυτά κομμάτια λιώνουν και ενώνονται μεταξύ τους σε συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης έτσι ώστε μετά την επαναστερεοποιήση τους να δημιουργούν μεγάλα τεμάχια, κατάλληλα για το εμπόριο.
